5 rzeczy, przez które nienawidzę być kobietą*

1. Okres, menstruacja / miesiączka / owulacja czy jakkolwiek to zwał. Sorry panowie, nie wiecie co to znaczy, a ja sobie pomarudzić muszę. I już nawet nie chodzi o ból, bo Bogu dzięki z reguły mnie to nie dotyczy, ale sam fakt co miesięcznej katorgi, łażenia z pieluchą w gaciach albo wtykania tamponu... ok, oszczędzę szczegółów. Generalnie te kilka dni w miesiącu bywa okresem totalnej psychozy na punkcie higieny i obsesji, że oto cała ludzkość wpatruje się w mój tyłek. W bonusie czuję się jak balon, na twarzy pojawiają się pojedyncze Kilimandżaro albo całe łańcuchy górskie. I chociaż ten cały kobiecy cykl ma swój sens, jest informacją, że z organizmem wszystko ok, to i tak szlag mnie trafia, bo...

źródło

2. Stereotypy. Baby wiecznie łażą po sklepach z ciuchami, nie mają co na siebie włożyć, wiecznie gadają o lakierach do paznokci i o tym, że Kaśka powiększyła sobie cycki. Ponadto nigdy nie wiadomo, o co im chodzi, nie potrafią wymienić żarówki i prowadzić auta. W sumie z ostatnim się zgadzam. Istnieje syndrom baby za kierownicą. Jest oczywiście kilka wyjątków, np. ja i Martyna Wojciechowska, ale to my tylko potwierdzamy regułę. W ogóle, myśląc o tych stereotypach, czuję się jak zaprzeczenie kobiety. I myślę, że nie tylko ja. Bo znam mnóstwo inteligentnych, konkretnych i ambitnych kobiet, które wcale nie są feministkami ;) Tak, stereotypy zdecydowanie mnie wkurzają.

3. Presja oczekiwań. Kobieta musi ładnie wyglądać, być starannie lecz delikatnie umalowana, ubrana jak z wybiegu. Nosić szpilki, because it's damn sexy, nieważne, że chodzi się przez nie jak ślimak na haju. Powiedzmy to sobie otwarcie - od kobiet wymaga się więcej. Od kiedy wywalczyły sobie równouprawnienie muszą zasuwać w pracy, walczyć o swoją pozycję, a do tego ogarniać dom, wychowywać dzieci i jeszcze do tego wyglądać jak z żurnala. Te... zajeżdża perfekcyjną panią domu. Spoko, spoko, ja też szoruję wannę w szpilkach ;) Wiadomo, każda dba o siebie dla siebie, bo to lubi, bo samopoczucie bla bla bla, ale czasem (kurde) nie chcę się tych nóg depilować, o wątpliwej przyjemności z tego płynącej nie wspominając ;)

4. Słaba płeć. O! I to wkurza mnie już na serio. Bo nie chodzi tu o jakieś stereotypy, chęć dorównania mężczyznom. Po prostu MNIE wkurza, że czasem nie mam siły otworzyć sobie słoika, przeładować śrutówki albo nie jestem w stanie dosięgnąć jakiegoś produktu z (wcale nie najwyższej!) półki w sklepie. Zazwyczaj kończy się to tak:

źródło

Czuję się wtedy nie jak kobieta, ale jak ofiara losu. Ma ktoś hormon wzrostu? Wiem, wiem, 'noś szpilki!'

5. Przyjaźń z facetami. A raczej jej niemożliwość. Uwielbiam mężczyzn, chłopaków, ziomów, kumpli. W ich towarzystwie odnajduję się szybciej i lepiej niż w gronie kobiet. Może dlatego, że lubię samochody, nie znam się na modzie itd. I wkurza mnie, że przyjaźń między kobietą i mężczyzną istnieć nie może. Bo nie może! Chyba, że taką dwójkę dzieli orientacja. W innej sytuacji prędzej, czy później robi się albo o krok za daleko, albo wali się coś innego. Np. nasz przyjaciel znajduje dziewczynę, której nie do końca się podoba, że jej ukochany ma przyjaciółkę (a to dziwne!). Po głębszej analizie myślę, że przyjaźń może się pojawić między byłymi partnerami, ale też nie jestem do końca pewna czy taką relację faktycznie można uznać za przyjaźń. Możecie się ze mną nie zgodzić, ale moje doświadczenia pokazują, że jednak przyjaźń z kobiet z facetami jest impossibru. A szkoda!

I tyle! Co wkurza Ciebie w byciu kobietą? Pomarudźmy sobie, a co! ;)

* Całą resztę kocham ;)